آرشه : یا کمان ترکه ای چوبی است که رشته های مویی دم اسب،
در طول آن کشیده شده است و به دو سر آن ثابت شده است.
تنه : جعبه ای که مابین تخته ی روئی و تخته ی زیرین و جداره های
طرفی محصور شده است.
دسته یا گردان : در واقع دنباله ی چوب آبنوس تکیه سیم هاست که
محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ی
ویولن قادر است ، در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند ، انتهای
دسته به جعبه ی کوچکی ختم می شود که سیم ها در درون آن به دور
گوشی های کوک پیچیده می شوند.
خرک : بین سیم ها و طبله ی ویولن قرار گرفته و فشار سیم ها آن را
عمود نگه می دارد. نقش خرک ان است که ارتعاش سیم ها را به طبله
و به جعبه ی ویولن منتقل می کندو نیز در داخل جعبه میله ای چوبی
تقریبا زیر خرک ، اندکی بلند تر از جدار طرفی قرار داده شده که شکل
گرده ماهی ، طبله و زیره را حفظ می کند.
گریف : از آبنوس ساخته شده است و در طول گردن ویولن چسپیده
است و تا میانه ی جعبه ی ساز ادامه دارد . گریف جایی است که
نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می چسباند و به این ترتیب طول
سیم را کوتاه می کند و نت های مختلف را می نوازد.
تا آخر تنه ی ویولن کشیده شده است. با زهی از جنس روده یا
پلاستیک به دکمه ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می شود.
سیم ها : سیم ها از جعبه ی کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب
آبنوس ، تکیه گاه سیم ها ادامه یافته ۷ از روی خرک عبور کرده و در
سیم گیر مهار می شود . سیم های ویولن قبلا از روده ی گوسفند
«زه» ساخته می شد. امروزه در سیم های بم تر ، روی روده سیم
فلزی نازکی می پیچند و در سیم های زیر تر از مفتول فلزی تنها
استفاده می شود.
نخستین سازندگان معروف ویولن در ایتالیا پیدا شدند .
«گاسپارو داسالو» نخستین ویولن حقیقی را ساخت، اما معروفترین
ویولن ها در شهر کرمونا ساخته شدند.
«آندره اماتی» و فرزندش «نیکولا اماتی» و شاگردش «آنتونیو استرادیواریوس»
بهترین ویولن های دنیا را تا کنون ساخته اند.
سیم گیر : از آبنوس ساخته شده است و در فاصله ی اندکی با خرکنقش این ساز چه در کنسرت های بزرگ و چه به طور جمعی وانفرادی ، آنقدر پر اهمیت است، که آن را «شاه ساز ها» گفتند.
